Sist men ikkje minst- Refleksjonsnotatet

Eit år har berre 365 dagar, og du kan tru at dei går fort! Når eg tar eit tilbakeblikk på det året som har gått, er det utruleg å tenkje på kor mykje ein kan læra seg på berre eit år. Det er mykje ny kunnskap som skal lagrast og ikkje minst hugsast! Pensumlista har vore lang og nokon av bøkene rimeleg tjukke, løye at eg ikkje er blitt skremd av? To av dei viktigaste grunnane til at pedagogikk faget har vært ein stor positiv oppleving for meg, byrja begge på bokstaven B. Birgit og blogg. Kva skulle eg ha gjort utan dykk?

Birgit som inspirator og bloggen som ei hjelpande hand.
Det har til tider tatt mykje tid, vært slitsamt å setje seg ned med, fått skrivesperre og vært heilt tom av tankar og idear i hovudet. Men samtidig, har eg aldri fått ei betre hjelp til studia! Det er sjølvsagt bloggen eg pratar om. Ein har vært heilt nøtt for å blogga, enten ein ville det eller ikkje. Bloggen skulle handla om refleksjonane og tankane rundt det aktuelle temaet som Birgit hadde prata om for kvar pedagogikktime. Men for meg, blei bloggen så mykje meir enn berre ein refleksjonsblogg. I byrjinga var eg flink med innlegga, og følte at eg hadde ganske god kontroll på blogginga. Men då nyåret kom, stilna det litt av… Det gjekk kanskje nesten to månader før eg byrja å skriva på bloggen igjen. Det var eit stort skippertak som skulle til før eg kom meg opp på banen igjen, men eg greidde det! Det var ein utruleg herleg følelse å væra tilbake i ”gamet” igjen, og etter det, har eg klart å følgja opp for kvar gong! Som eg sa tidlegare, var ikkje bloggen berre ei refleksjonsblogg. Eg sette mitt personlege preg på bloggen, og for meg blei det akkurat som ei dagbok med fagleg innhald. Ei ”dagbok” som ein kan sjå tilbake på, for å minnast alt det ein har lært i løpet av året! Rolla som kritisk ven, syns eg var vanskeleg frå dag ein. Kva om dei blir fornærma? Men eg skjøna etter kvart kva denne oppgåva som kritisk ven, gjekk ut på. Ein skal komma med konstruktiv kritikk til kvarandre for å væra til hjelp! Ikkje for å kritisera, men for å hjelpa medeleven til å gjere det betre. Kanskje du såg noko i bloggen han/ho kunne tilføye, som var relevant for temaet?

Utan Birgit, trur eg ikkje dette året med pedagogikk hadde blitt like interessant. Meir spenning og engasjemang i timane, har eg aldri opplevd frå ein lærar før. Birgit har hatt utruleg god oppfølging på oss, ho har alltid vært godt forberedt til kvar time, og ho har vist oss kva me kan gjere for å laga ein undervisningstime utanom det vanlege. Eg har lært mykje av det ho har sagt, og minst like mykje av det ho har gjort. Då eg i slutten av dette refleksjonsnotatet skal takke for i år, vil ag at du skal ta til deg det meste av takken.

Pedagogikkfaget
Forventningane eg hadde til faget pedagogikk, er blitt sprengt over grensene sine for lengst. Det vil seie at eg kanskje ikkje hadde så store forventningar til faget? Eg trudde heilt ærleg at dette faget skulle bli litt ”tørt” og tungt, mykje teori, og endå meir teori… Slik blei det så absolutt ikkje! Mykje teori er det sjølvsagt, men det har mykje å seie om kven som legg teorien fram og korleis teorien blir formidla. Birgit har vertfall klart å fått meg interessert i faget, noko som eg sett stor pris på, i og med at det er eit viktig fag med mange viktige område. Måten som ho har undervist på, har gitt meg inspirasjon og idear om korleis eg skal undervisa i eit klasserom, når den tida kjem.

Det er vanskeleg å setje ord på kva eg har lært i år, og kor mykje. Men ein ting er sikkert, eg ser ein klarare samanheng i det me har gjort av oppgåver, den undervisninga me har hatt og periodane med praksis. Eg syns at alt dette har vært relevant og nyttig å ha med seg til seinare, når eg skal trå ut i yrket som lærar. Arbeidet me har hatt med dei ulike gruppeoppgåvene og dei individuelle oppgåvene, har for meg handla om utvikling og kompetanse. Eg har lært å kjenne meg sjølv betre, og føler at eg har klart å utvikla meg til å bli meir moden med tanke på læraryrket og arbeidslivet.

Det at me har funne mykje sjølvvalt litteratur til nokre av oppgåvene, har gitt meg breiare kompetanse innan pedagogikkfaget. Arbeidet med praksismappa i forbindelse med praksis, har også vært ein lærerik prosess. I praksis fekk me verkeleg prøvd ut den didaktiske relasjonsmodellen og KAMPVISE –prinsippa. Det er godt å ha desse to til grunn, når ein skal planlegga ei undervisning.

Me har fått god rettleiing og vurdering på alle oppgåver som har blitt gjort i år. Noko som har vært ein lærerik prosess for meg. Dette har hjelpt meg til å få utvikla min kompetanse og mitt arbeidspotensiale. Eg har fått gode og konstruktive tilbakemeldingar på kva eg kunne ha gjort annleis og kva eg burde ha tilføye i oppgåva. Eg vil ta denne erfaringa med meg vidare ut i arbeidslivet, og eg vil prøva å bli akkurat like flink til å gi tilbakemeldingar og vurdering til mine framtidige elevar.

Pensum
Gode førelesningar og nokon til dels lettleste bøker, har gjort at eg har fått med meg mykje av pensumet. Eg likte spesielt godt Gunn Imsen si bok ”Elevens verden”, ei bok med god oversikt, notat i margen og mange gode døme. Litt tyngre var det å lesa i Lyngsnes og Rismark si bok ”Didaktisk arbeid”, men for all del mykje god teori her òg! Flott at me har fått moglegheit til fordjuping i mange av førelesningane. Eg har vært inne å kikka på ein del av lenkjene, men eg kan ikkje skryta på meg å ha vært innom alle.

Praksis
Praksisen er ein av dei tinga som har vært med på å gjere meg endå sikrare på at eg har valt den rette vegen ut i yrkeslivet. Utfordringane veit eg vil stå i kø, men så lenge eg er forberedt på det, skal eg klare det. I praksisperiode 3, lærte eg mykje om kor viktig det var å halde motivasjonen oppe i timane. Og den siste veka la eg hovudfokuset på motivasjon, og følte at eg fekk det ganske så bra til. Men den største utfordringa eg vil møta på, er nok TPO (tilpassa opplæring). Ingen born er like, og alle har rett til ei undervisningsform der dei lærar best. Det er ein tryggleik å tenkje på at lærarane jobbar i team nå, men ein vil likevel stå aleine om gjennomføringa i klassen. Eg syns forsett at det er uansvarleg å tru at elevane får det beste læringsutbytte av å være opp til 30 elevar i ei klasse, fordelt på ein lærar. Men dette får bli ein annan diskusjon… Det går sjølvsagt på tid, pengar og andre resursar. Så før det blir ei endring på dette, vil eg tru at dette vil bli ein av dei største utfordringane eg vil få.

I praksisperiodane har eg lært meir om korleis ein skal tenkje når ein skal planlegge ein undervisningstime. Der er viktig å tenkje på KVA ein skal gjere, KVIFOR ein gjer det, og KORLEIS ein skal gjere det, kort oppsummert, KVA, KVIFOR, KORLEIS. Dersom ein ikkje veit KVIFOR ein gjer den aktuelle tingen, ja kva er då vitsen?

I praksis hadde me ein fantastisk praksislærar. Ho var flink til å gi konstruktiv kritikk, og ga god rettleiing undervegs i heile perioden. Det var godt å ha ein kontaktperson å forholda seg til, ein som berre hadde vår praksisgruppe å konsentrera seg om. Ved praksisslutt hadde alle på gruppa eit møte med praksislærar, individuelt, for å snakka om praksisperioden. Eg fekk høyre mykje positivt om meg i rolla som lærar, dette blir litt av drivkrafta mi vidare i utdanninga. Men eg fekk også ein ting som eg kunne jobba vidare med: eg kunne gjera meg meir tydeleg i klasserommet. Dette kjem eg sterkare tilbake med i neste periode!

Oppgåvene
Læringsteoriane
Den aller fysste oppgåva som me hadde i pedagogikken, var oppgåva med læringsteoriane. Eg forstår no kvifor me blei ”kasta” ut i den oppgåva allereie så tidleg ut i semesteret. Me måtte jo sjølvsagt bli kjende med læringsteoriane tideleg, for å kunne etter kvart uvikla vårt pedagogiske grunnsyn igjennom året. Eg kan ikkje seie meg heilt trygg på dette området endå, sjølv om mitt pedagogiske grunnsyn har blitt sterkare etter praksisperiodane og matematikk og pedagogikkoppgåva. Heldigvis har eg to år igjen på lærarskulen, og plass til endå meir teori og fagstoff i toppetasjen!

Matematikk og pedagogikk oppgåva
Eg har aldri jobba så mykje med ei oppgåve, både før, under og etter, som matematikk og pedagogikk oppgåva. Me fekk ein god introduksjon til denne oppgåva, men eg satt likevel igjen i klasserommet som eit spørsmålsteikn. Dette kom seg etter kvart som eg byrja å ta fatt på oppgåva, og eg må sei meg ganske så nøgd med resultatet som eg leverte inn på Fronter i dag. I denne oppgåva fekk eg jobba masse med det å kunne skapa eit undersøkingslandskap. Eg lærte mykje om korleis eg skulle stilla dei rette spørsmåla, for å setje elevanes tankegong i arbeid.

Motivasjonsoppgåva
Casen med Mons, motivasjonsoppgåva, var ei av dei mest interessante oppgåvene. Eg var i Thailand då dei andre hadde førelesning om motivasjon, så eg måtte arbeide med stoffet på eige hand då eg kom heim. Arbeidet med motivasjonsoppgåva gjorde at eg forstod betre det eg hadde lest i Imsen boka og på dei førelesningane eg hadde henta ned frå Fronter. Motivasjon er viktig, både for deg sjølv og for elevane dine. Då eg var i praksis hadde eg et sterkt fokus på motivasjon, derfor var det kjekt å få arbeide med denne oppgåva i etterkant av praksis, slik at ein kunne ta med seg erfaringar ein hadde gjort i praksis, inn i motivasjonsoppgåva. Spesielt lærerikt var det å kunne finne moment som læraren kunne gjere for at Mons skulle bli motivert, men også finna ut dei ulike årsakene til at han mangla motivasjonen.

Yrkesetisk seminar
Flott med yrkesetisk seminar! Her var også eit arbeid med casar, ei form for arbeid som eg likar veldig godt. Når ein kan relatere oppgåva til den verkelege kvardagen, føler eg at ho verkeleg gjer meining. Me fekk 4 casar, som alle kunne ha vært reelle situasjonar. Kjempeflott strukturert opplegg, med gruppearbeid dei to fysste dagane, og felles debatt siste dagen. Eg seier det ein gong til, eg likte veldig godt denne metoden som undervisningsmetode.

IKT
Det blir berre meir og meir lagt vekt på IKT i skulen i dag. Då eg las ei annonse frå Hagesund kommune som søkte etter lærarar her ein dagen, stod det: ”Bør ha god IKT- kompetanse”. Det viser berre kor viktig det er å ha kunnskap på dette området, etter som ting blir meir og meir styrt av datamaskiner og internett. Eg har fått god nytte av kurset som me hadde i word 97, det var greitt å få veta formatering i oppgåveskriving, og elles praktiske tips, alt i frå korleis me skulle oppdatera ei innhaldsliste til korleis me fekk topptekst og botntekst. Eg kunne ingenting om behandling av bilete eller korleis me skulle laga ein samansatt tekst frå før, så eg har hatt god nytte av alle dei timane me har hatt i år med IKT. Temaet ”Born og nye media” var eit svært lærerikt og ikkje minst skremmande tema for meg. Då tenkjer eg spesielt på ”chatting” på internett. Det var interessant å få sjå kor fort ”ane15” fekk napp på chattesida. Er det nokon som har sett programmet ”Jakten på en overgriper”? (Eg trur det går på Tv Norge eller Viasat 4) Programmet går ut på å ta tak i dei vaksne mannfolka som gir seg ut for å væra mykje yngre, og som chattar med mindreårige på nettet. Her heller går det ikkje lange tida før den mindreårige parten har fått ei fleng av frekke sextilbod. Skremmande og ein stor tankevekkar for dei fleste, vil eg tru!

Samansatt tekst
I forbindelse med IKT skulle me laga ein samansatt tekst av ei barnebok. Dette var ein kjekk utfordring å arbeida med! Spesielt når ein ikkje er så flink i data, slik som meg... Eg blei ganske nøgd med resultatet, og syns eg hadde laga ein flott samansatt tekst av boka Karius og Baktus. Den samansatte teksta kan du sjå i eit tidlegare innlegg i bloggen. Eg lærte mykje nytt om plagiering og biletsamhanding, og at det ikkje alltid var like lett å få løyve til bilete og diverse musikk...

Pedagogisk grunnsyn og undervisningsmetodar
Når det gjeld mitt pedagogiske grunnsyn, har dette blitt klarare gjennom året. Eg trur forsett at det ikkje hadde fungert for meg å berre undervisa etter ein bestemt læringsteori, men ei god blanding av fleire utvalte teoriar. Etter at eg hadde jobba med matematikk og pedagogikkoppgåva, står mitt pedagogiske grunnsyn litt sterkare enn kva det gjorde før eg tok fatt på denne oppgåva. Eg har lært mykje meir om MI-teoriane, sidan den praksisskulen eg var på, sette denne teorien høgt i fokus. At alle er flinke til noko, men ikkje til alt, er ein bra måte å tenkje på. Men eg har også fått eit djupare innblikk i den sosiokulturelle teorien og konstruktivisme. Den sosiokulturelle teorien med samarbeid og utfordringane i den proksimale utviklingssona. Og John Deweys ”learning by doing”, som meiner at born lærar best i ved å gjere ting i praksis, for å så reflektere over det. Alle desse læringsteoriane inneheld gode punkter som eg syns er relevante for ei god undervisning, der elevane sitt igjen med eit godt læringsutbytte. Og det er jo det som er målet, ikkje sant?

I gjennom heile året har me fått prøvd ut ein rekkje ulike undervisningsmetodar. Hugsar dykk det hefte som begge klassene har laga? ”Undervisningsmetoder i skolen”, eit kjempebra hefte som me utarbeida i 2007. Her får me ein oversikt over mange ulike undervisningsmetodar i skulen, og fordelar og ulempar med dei. Godt å ha med seg vidare til seinare arbeid! I praksis fekk me også prøva oss ut i ulike undervisningsmetodar, blant anna: undersøkingslandskap, stasjonsarbeid, drama, tverrfagleg verkstad og vanleg tavleundervisning. Med å få prøvd ut eit undervisningsopplegg i praksis, vil ein få med seg erfaringar som kan være nyttige å ta med seg til neste gang!

Takk for no!
Som dykk kanskje ser, hadde eg mykje refleksjon på hjarta, men no gjenstår det berre å takka for meg! Eg har hatt eit utruleg kjekt år med pedagogikk og blogg. Eg vonar me kan ha ein slik eksamen som dette til neste år igjen. Så Birgit, ”hang in it” for me vil ha deg her til neste år òg!

Eg ønsker alle ein god sommar! Så sjåast me til hausten!

Cahrine Førland 29.04.08

Ny og bedre versjon av min samansatt tekst!

Ja, no er dykk vell spente tenkjer eg! Eg fekk beskjed av Birgit at min forrige samansatte tekst hadde eit forbetringspontensiale. Dette har eg gjort noko med! Eg satt heile lørdagskvelden å laga ein heilt ny samansatt tekst, men av sama boka, Karius og Baktus av Torbjørn Egner.
Noko av dei tinga eg har fiksa på er:

• Scanna nye bilete, klipt dei til i Photosmart.
• Ordna omgrepa, og fått med datoar på løyvene.
• Fiksa lyden, dempa den på overgangane
• Gjort den samansatte teksten "old fashion"
• Ny skrift og anna farge på bakgrunna.
• Korta den ned med 16 sekund

Eg hadde planar om å laga ein ny animasjon å putta inn i den nye samansatte teksten. Men på grunn av mangel på kunnskap, fekk eg ikkje dette til, så vel derfor å behalda den gamle animasjonen.

Her er min nye samansatte tekst, kos dykk!

Dei stille borna

Birgit tipsa oss om eit interessant emne på programmet Puls, "Dei stille borna". Eg var desverre ikkje heime den tida på kvelden dette programmet blei sendt, men derfor er det så fantastisk å ha internett! http://www1.nrk.no/nett-tv/indeks/128848 På denne internettadressa kunne eg sjå programmet akkurat kva tid på døgnet som passa meg. Eg rigga meg til i senga i dag tidleg for å sjå akkurat denne episoden med Dei stille borna. Innslaget varte berre i 10 minutt, men det var lenge nok til å gi meg frysningar på ryggen. Tenk at det er 5-8% av borna i Norge som har innagerande åtferd! I programmet blei det sagt at det er ofte bråkmakarane som tar all oppmerksemda frå læraren. Det er utroleg synd at dei som lagar uro i klassen skal få den oppmerksemda som kanskje nokon andre hadde hatt mykje meir nytte av.

I programmet fekk ein også mykje bra tips om kva ein skulle gjera dersom ein har misstanke om at ein elev ikkje har det så bra på skulen. Eg noterte meg nokre stikkord her, som eg kan ta med meg vidare:
- Ta kontakt med borna, spør gjerne direkte om kva problemet er.
- Det er viktig for borna å føla at dei blir sett av læraren. Oppgåva til læraren blir å innkludera alle, å gi borna ein følelse av å bli sett.
- Ta deg tid til borna.
- Borna med innagerande åtferd har ofte lågt sjølvbilete. I samarbeid med dei føresette, kan du som lærar væra med på å styrke sjølvbilete til din elev.

Elles blei eg liggande nokre timar i senga for å sjå på dei andre ulike pulsprogramma! Her var det jammen meg mykje bra og nyttige ting å få med seg:
- Bli tryggare på legekontoret
- Sjå, dei dansar hip-hop
- Få bedre puls
- Sunn ungdomskost

Dette var berre nokre av programma eg var innom...

14/04/08 Skulefrukost på Børtveit!

Det er vell ingenting som er betre enn å starta dagen med ein god og lang frukost!

"Uten mat å drikke, duger dagen ikke!"

(Setninga ovanfor er skreven på bokmål, då det ikkje rimte så godt på nynorsk...)

Eg trur aldri eg har hatt ein så engasjert lærar som deg Birgit. Organiserar frukost for elevane sine! Akkurat som om du ikkje hadde nok å tenkje på i desse travle eksamenstider. Me fekk til og med ferdig oppsett liste på kva kvar einskilt skulle ha med seg til frukosten! Det får vertfall meg til å føla at eg blir sett pris på.

Eg fekk ein utroleg bra start på dagen denne morgonen. Godt pålegg, gode rundstykker, god melk og god juice, og ikkje minst dei gode vafflene til dessert! Eg kan hugse tilbake til ungdomsskulen at me hadde måltider i lag i klassen i forbindelse med heimkunnskapen. Men etter at eg gjekk ut frå ungdommskulen, har det vært lite og ingenting av det. Kvifor er det slik? Det er like viktig med eit avbrekk i skulekvardagen sjølv om ein blir eldre. Eg trur det er viktig å av og til ta seg tid til det sosiale fellesskapet i ein klasse, ikkje berre på barneskulen og ungdomsskulen, men også dei vidare klassane ein skal opp i.
På bilete her ser du sitjeplassen me gravde ut i snø på Vågslid i fjor. I idrettsklassen var me veldig flinke til å eta måltider i fellesskap. Det er ein av grunnane til det gode å nære klassemiljøet me fekk i løpet av året. I denne sitjegruppa av snø, kunne heile gruppa sitta samla å eta, og ikkje minst laga maten i lag. Dette var både sosialt og koseleg, og ein lærte å kjenna kvarandre betre.

Samansette tekstar: Etter ein god å lang frukost, skulle me få sjå alle dei andre sine samansette tekstar. Dette hadde eg gleda meg til! Alltid kjekt å få sjå kva slags måte dei andre har gjort oppgåva på. Eg er nysjerrig av natur...har berre alltid vært slik! Her var det mange bra barnebokpresentasjonar! Kvifor hadde ikkje eg tenkt på denne måten? Sjølv om eg er ganske fornøyd med resultatet av Karius og Baktus presentasjonen min, fekk eg no mange nye idear som eg kunne ha gjort annleis! Eg trur ikkje eg var den einaste som sat igjen med mange nye idear som eg kunne ha brukt dersom det kom ei ny oppgåve med ein samansatt tekst...

Bra jobba alle saman!

Eit dikt til å roa ned eksamensnervene på

Eksamen

Eksamen nærar seg med store steg,

undrar om eg vil klara meg?

Eksamen kjem alltid raskare enn kva ein trur,

men allereie no?

Det er vell ei meining med at eg aldri skal få ro...

-

Eksamen er som eit endeleg mål å arbeida seg mot,

her er det ikkje rom for fjasing og rot.

Ein bør vere forberedt å møta opp,

utan eksamen kan utdanninga få ein stopp...

-

Kanskje det er derfor at eksamen er så viktig?

Og sensorer som passer på at ting går riktig.

Alle oppgåver me gjere må,

til slutt skal me nok alle bli lærare skal du sjå!

06/04/08 Rettleiing og vurdering

"Alle presentasjoner blir vurdert og korigert, enten gjennom karakterer eller gjennom uformell vurdering." (Imsen 2005:130)

Det er klart at det er viktig med vurdering og rettleiing i skulen. Det er ikkje alltid dei yngste som av og til er "ute å kjører", men også me vaksne treng ei form for rettleiing. Etter at eg byrja her på Lærarhøgskulen, har eg merka spesielt godt kor mykje vekt det blir lagt på god rettleiing. Og det er jo kjempe bra! Me leverer inn oppgåver, får ei vurdering og får ein tjangs til å sjå igjennom oppgåva før me leverer den inn igjen. Ein lærar av sine feil, og får i tillegg tjangs til å retta dei opp igjen! Det er både lærerikt å motiverande for vidare arbeid når du har ei slik form for vurdering. Då får ein driv til å gjera det endå betre på 2. utkastet.

Åshild nemnte dei oppgåvene som ein rettleiiar har:

• Å vera utforskande saman med den som vert rettleia
• Å stilla dei gode spørsmåla
• Å gje råd
• Å korrigera

Då byrja eg å tenkje på matematikk og ped. oppgåva! Nemeleg stilla dei gode spørsmåla! Det var jo akkurat det me skulle øva oss på ute i praksis. Me skal ikkje leggja svaret i munnen på elevane, men som sagt stilla dei gode spørsmåla slik at eleven finn ut av svaret sjølv! Dette syns eg var eit viktig punkt, og spesielt sidan me hadde fokusert så mykje på det i forige praksisperiode. Å korrigera, var også eit av punkta eg vil leggje vekt på. Som rettleiiar må ein ha evne til å "snu" eleven dersom han/ho er på feil veg. Alle punkta her er viktige, og alle definerer godt kva slags oppgåver ein god rettleiiar har.

Men kvifor er eigentlig vurdering så viktig?

Eg vil sitera eit sitat frå Roar Engh:

"Når elevene utvikler en bevissthet om læringsmål og får hjelp til å vite hva som bør gjøres for å nå målene, vil denne hjelpen nødvendigvis resultere i økt kompetanse. Samtidig kan lærerne vise at de forventer at dette arbeidet blir gjort, noe som er en forutsetning for motivasjon, innsats og tilfredstillende læringsutbytte."

Han meiner at god vurdering fremjar læring, fordi elevane blir meir bevisste på kva som skal til for å gjere det betre. Dette er eg heilt einige med han i. Som eg har nemt tidlegare, har vertfall eg fått veldig mykje ut av den rettleiinga eg har fått her på Lærarskulen.

Me kan skilje mellom to former for vurdering:

• Formativ vurdering
• Summativ vurdering

Formativ vurdering:

Det ligg nesten litt i ordet, formativ, er med på å forme eleven. Denne forma for vurdering, er den eg likar best. Eleven kan arbeide med ei oppgåve, lærar gir tilbakemelding på oppgåva, slik at eleven kan arbeide vidare med oppgåva i rett retning. Eleven får konkrete tilbakemeldingar på kva som er bra, og kva han/ho kan arbeida vidare med.I summativ vurdering får du karakter på det du klarer å prestere der og då, mens i formativ vurdering får ein tjangs til å forbetre arbeidet sitt. Dette må vera den beste måten for vurdering meiner eg, kva meiner dykk andre?

Summativ vurdering:

Når eg tenkjer tilbake på då eg gjekk på ungdommskulen, var karakterer den forma for vurdering som eg hugsar best (summativ vurdering). Kvar gong me fekk igjen ein prøve gjaldt det om å bla fortast igjennom prøven til siste side, der karakteren var satt. Det var prestisje å få høg karakter, og me visste alltid kven i klassen som hadde fått den beste...For min del lærte eg ikkje så mykje av dette. Var eg ikkje fornøyd med karakteren, heiv eg prøven. Men fekk eg ein god karakter, gjekk eg heim å viste prøven til foreldra mine. Det var vanleg å ikkje byrja å lese til prøven før dagen før. Dette resulterte i at eg faktisk ikkje hugsa så mykje av det eg hadde lest, og eg lærte heller ingenting.

Oppgåva:

På slutten av dagen fekk me ei oppgåve av Åshild. Me skulle sjå på ein elevtekst å få prøva å gi ein vurdering til denne eleven. Dette fekk eg erfara at ikkje var den lettaste jobben i verda. Me sat lenge å diskuterte i gruppa før me vart einige om ein passande vurdering til denne eleven. Me fokuserte heile tida på det positive i teksten, men ga konkrete tilbakemeldingar på kva ho kunne forbetre til neste gong. Eg trur det er viktig for ein lærar å kunne fokusera på det positive. Eg vil tru eleven mistar ein heil del motivasjon dersom ein berre fekk negative tilbakemeldingar. Det var interessant å få høyre kva slags vurderingar dei andre i klassen hadde komt fram til, og det blei mykje god diskusjon på det heile.

Lærarar står føre ei krevjande oppgåve når det gjeld vurdering og rettleiing, og eg kan sjå for meg at det ikkje er alltid like lett jobb til tider. Eg er kjempeimponert over Birgit som har lest alle bloggane våre å ikkje minst gitt konkrete tilbakemeldingar til alle saman! Det står det respekt av! Det har vertfall vært til stor hjelp og ikkje minst kjempe motiverande for meg og mitt arbeid med bloggen !

For dei som undra seg...

Eg har fått ein del spørsmål om dette med bilete av elevar på bloggen min. Dette kan eg berre sei at eg har fått full tilatelse til! Eg har dobbeltsjekka med praksislærar på Skåredalen skule om lov til bruk av bilete til blogginga mi.
Alle føresette og elevane har sjølv skreve under på at ein kan få lov til å ta bilete av elevane og bruke desse. Dette har dei fått med seg som eit skriv heim til dei føresette.
Eg nemner ikkje namna til nokon av elevane for det om eg har nokre bilete av dei, dette går på personvern og teieplikt som eg har som lærar. Alle bileta har eg tatt sjølv i forbinding med praksis periodane. Eg syns sjølv at det er mykje meir interessant å lesa ein tekst, når ein kan få sjå nokre bilete så hører med.

Eg fekk ei internett adresse av Birgit i forbindelse med akkurat dette temaet. Då kan dei som vil lesa meir om dette, gå inn på den sida som eg har lagt ut adressa til her:

http://www.datatilsynet.no/templates/article____200.aspx

Eg har sjølv vært inn på denne adressa å sjekka ut kva Datatilsynet seier om klassebilete på internett. Datatilsynet vil gjere kommunar, skular og føresette merksamme på at klassebilete på internett kan skapa problemer. Spesielt dersom bildene ligg ute med fult navn.

Eg har bevisst ikkje lagt ut navn på elevane mine, og sidan elevane og føresette har skreve under på at publisering av bilete er greit, har eg lov til å bruka bileta her i min blogg. Det var ganske interessant å lesa det som stod inne på Datatilsynet si side, og eg rådar dykk til å ta ein tur innom denne sida neste gong dykk er på internett! (Trykk på linken eg har lagt ut, så plutseleg er du der!)

Så til dei som undra seg, her fekk du svaret:)

"Aldri så seint at det ikkje er godt for noko!"

Praksisperiode 2
Eg har faktisk gløymt å leggje inn refleksjonane rundt praksisperiode 2 veke 46 og 47 2007, men her kjem dei (endeleg...)

Personleg mål for praksisperioden: Å få ein innføring i det å planlegga, undervisa og evaluera fleire ulike undervisningstimar.

Tida på skulen før praksis, gjekk mykje i planlegging. For dei fleste av oss, var dette den fyste verkelege praksisperioda! Og det blei ikkje mindre planlegging på dei neste vekene som venta oss... Sjølv om eg hadde vært i praksis året før, var dette ein heilt ny oppleving. I fjor var læringsarenaen gymsalen, i år var det klasserommet. Tanken på å stå føre ein klasse og faktisk undervisa i eit fag, skremte meg litt. Korleis skal eg leggje fram stoffet til elevane? Kva hjelpemidlar skal eg ta i bruk? Vil eg klare å læra frå meg noko i det heile tatt?
Ja det var mange tankar som suste i hovudet mitt kvelden før fyste praksisperiode.

Me blei godt mottekne på Skåredalen skule. Eg følte meg velkomen frå dag ein. Dette gjorde alt så mykje tryggare. Både praksisklasse 7b og praksislærar hadde me fått treffa i observasjonsveka. Ville elevane kjenne oss igjen tro?

Diamantskjema:
Me fordelte timane oss i mellom på gruppa, men samarbeida med planlegginga for å hjelpa kvarandre. I byrjinga tok det litt tid å fylla ut desse diamantskjemaene, men me fant fort ut at det var eit godt hjelpemiddel! Skjemaene hjalp oss med å hugse på vesentlige ting å tenkje over i ei planlegging av ei undervisningsøkt. Til dømes: Kva skal ein gjere, og kvifor? Korleis vil eg gjere det? Organisering, skal dei få arbeide to og to, eller individuelt? Kva slags utstyr treng eg til desse timane, noko eg skal kopiera? Kva er måla til desse timane, vil elevane få utbytte at dette?

Undersøkelsesslandskap:
Me hadde sett av dei tre fyste timane på onsdagen veke 46, til matematikkprosjektet vårt. Alle på praksisgruppa var spente på korleis gjennomføringa kom til å gå. Me delte klassen inn i fire grupper og satt i gong. Cecilie tok seg av innleiinga av matematikkprosjektet. Matematikkprosjektet gjekk over all forventning! Elevane var engasjerte og flinke til å følgje med på kva me hadde å sei. Eg tykte me passa tida bra, med tanke på rullering av grupper og friminutt. Kvar gruppe hadde ca. 20-25 minutt på kvar stasjon. Elevane ga uttrykk for at dei tykte dette va kjekt og spanande. ”Kvifor har aldri me gjort dette her før i matematikk timane?”, var det ein så sporte praksislærer om. Kjekt å få så mykje positiv respons på dette opplegget med brøk og deling som tema.
Poenget med denne matematikkoppgåva, var at me skulle skape eit undersøkjelseslandskap. Me skulle stilla dei gode spørsmåla: ”Korleis gjorde du det?”, ”Finns det andre måtar å gjere det på?”, ”Kan du forklara kva du tenkte her?” Me skulle skriva ei eigen mappeoppgåve for denne matematikkøkta. Matematikk og pedagogikk oppgåva.

Min fyste undervisningstime:
Då var det endeleg min tur til å få prøvd meg framme aleine ved kateteret. Me starta dagen med tre timar naturfag. Eg satt heime heile kvelden dagen før, for å laga eit godt opplegg for elevane. Temaet i dag var ”planter og smådyr ved ferskvatn”. Me starta som vanleg med lesekvarten. Etter det, hadde me litt teori om plantene og smådyr som me kunne finna ved eit ferskvatn. Eg hadde laga eit hefte til elevane, med spørsmål og nokre faktasetningar om plantene. Etter at alle hadde gjort oppgåvene, var me klar for å gå på ein liten ekskursjon til Løkavatnet. Vatnet ligg rett nedanfor skulen, så det var ikkje lange vegen. Oppgåva til elevane var at dei skulle sjå om dei fant dei ulike plantene som me hadde snakka om i klasserommet. Me hadde også utstyrt oss med ein bestemmelsesduk. På denne duken er det bilete av alle smådyr som lever i og ved ferskvatn. Meininga med denne duken var da at dersom elevane fant eit dyr som ingen viste kva var, kunne me berre samanlikne dette dyret med dyra på bestemmelsesduken. Elevane satte i gong med å leita, men i og med at det var vinter og lite dyr å finna, gjekk elevane fort lei av å leite etter dyr som dei ikkje fant. Dette resulterte i mykje springing og fjasing rundt omkring, i staden for å gjere det som dei fekk beskjed om. Eg var ein gong nede i bekken for å henta ein som hadde "plompa", og fleire gonger ned til vannkanten for å passa på dei 2-3 som prøvde å gå på isen...Godt at eg hadde medstudentane med meg!

bilete: Kva slags dyr er dette?
Konklusjonen med denne turen var vell at organisering når ein kjem ut frå klasserommet er VIKTIG! Det kan bli mykje sprell om ein ikkje har tenkt ut dette på førehand. Siste ting var at det ikkje var lett å finna dyr og planter på denne årstida (godt å veta til ein annan gong...) Det einaste me fant, var ei inntørka Selsnepa. Me hadde på førehand lært at dette var Noregs giftigaste plante! Men det var nokon veldig kjekke og lærerike timar, med litt teori og mykje morro!

Til slutt:

Eg vil sei at denne praksisperioda har gjort meg meir overbevist om at eg vil bli lærar. Praksislærar har vært ein fantastisk vegleiar gjennom heile perioden. Ho har gitt meg konkrete tilbakemeldingar på ting som er bra, og ting som eg må arbeide litt meir med. Dette har hjelpt meg utroleg mykje. Eg føler sjølv at eg har forbetra meg på mange områder, men veit at eg har forsett ei del ting å arbeida vidare med. Eg sitt igjen med den følelsen av at eg gler meg til neste praksisperode, og det er jo ein positiv følelse, ikkje sant?

31.03.08 Tilpassa opplæring

Ingen elever er like. Dersom skulen skulle lagt til rette for hver enkelt elev, skulle me ikkje hatt litt fleire lærare i eit klassenrom då? I staden for berre ein, maks to som det er i dag...

Eg lærte ein del nye sentrale omgrep i desse timane til Åshild.

Likeverd opplæring: I og med at ingen elever er like, må ein også forskjellsbehandla dei. Forskjellsbehandling kan ein forbinda med ein negativ ting, men her meiner me å forskjellsbehandla elevane slik at dei får mest mogleg ut av undervisninga, på ein positiv måte altså!

Tilpassa opplæring: Dette er ei plikt så både skuleeigar, ledelsen og læraren har overfor elevane. Læraren skal tilpassa si undervisning etter den enkelte elevs evner og føresetnader.

Inkluderande opplæring: Dette betyr at alle elevane skal ta del i fellesskapet på ein likeverdige måte, både fagleg, sosialt og kulturelt. Men gjeld dette også dei elevane meg spesielle behov? På den praksisskulen som eg var på, blei dei elevane med spesielle behov, tatt ut av timane til dei andre. Då satt dei på eit grupperom med ein assisten å jobba med oppgåver i staden for. Dette gjalt sjølvsagt ikkje alle timane, men faktisk dei fleste. Blir dette heilt feil? Eg merka godt at den eine eleven med spesielle behov, hadde vanskeleg for å sosialisera seg med dei andre elevane i klassen. Kan dette være på grunn av at han ikkje deltar i fellesskapet med dei andre i timane?

Spesialundervisning: Er i utgangspunktet tilpassa opplæring. Det er ein rett etter opplæringslova som skal sikra ein tilpassa og likeverd opplæring for personar som ikkje har, eller kan få, tilfredstilla utbytte av den ordinære opplæringa.

Eit anna viktig omgrep som var nytt for meg denne timen, var differensiering. Det handlar om å ta hensyn til den enkeltes elev føresetnadar og behov når det vert bestemt korleis undervininga skal organiserast og gjennomførast. Eit av de eldste differensieringstiltaka me har, er å dela elevane i skuleklassar etter alder.

Tilpassa opplæring:

Den praksisskulen som eg var på, Skåredalen, sette MI-teorien høgt i fokus. Denne teorien går ut på at alle elevar skal føla seg heime i ein eller fleire av intelligensene. Slik at alle veit at dei er flinke til noko! Dette vil eg seie er ein form for tilpassa opplæring. Det hang plakatar i klasserommene, på veggen i gangane og på lærarrommet om dei ulike intellingensene. Språk klok, matematikk klok, romlig/visuell klok, kropp klok, musikk klok, meg klok og natur klok.

Praksislærer sa at dei hadde arbeida med at alle i klassen skulle finne ut av kva slags intelligens dei høyrte heime i. Elevane skulle også skrive ned kva for intelligensar dei trudde dei andre i klassen kom til å velja. På denne måten blei elevane meir bevisst på kva dei sjølv var flinkast i, og kva deira medstudentar var gode på.

Det at elevane kunne velje mellom rød (lettast), gul (vanskligare) og blå (vanskligast) oppgåver i matteboka si, er også ein form for tilpasse opplæring. Læraren ga oppgåver i alle fargane for kvar veke i matematikken, men det var elevane sjølv som viste kva slags nivå dei låg på og kva slags av dei oppgåvene dei skulle gjera.

Eg blei litt imponert over at så mange elevar valte dei gule og blå oppgåvene, då det var dei rød-oppgåvene som var lettast! Då fekk eg veta av praksislærar at denne klassen var flinke til å gi seg sjølv store utfordringar. Dersom dei ikkje greide det, var det jo berre til å hoppe ned eit hakk i boka igjen, så hadde dei i allefall prøvd!

Det skal bli spanande å sjå korleis eg kjem til å arbeida med tilpassa opplæring i yrkeslivet. Eg har mange tankar no, men sikkert endå meir når eg kjem ut som fersk utdanna lærar!

På slutten av timane til Åshild fekk me jobba i grupper. Oppgavå var å finne døme på korleis ein kunne leggje opp tilrettelagt undervisning for ein klasse. Me fann også fleire døme på tilpassa opplæring. Det var lærerikt å få høyre kva dei andre gruppene presenterte, her var det mange gode forslag til tilpassa opplæring som eg kjem til å ta med meg vidare!

26.03 - 28.03.08 Yrkeestetisk seminar

Onsdag dag 1:
I dag starta seminaret som skulle gå over tre dagar. Eg hadde merka kvelden før at det faktisk var ein del teori som skulle lesast før seminardagen. Dette blei lest i siste liten, så du kan sei at det forsatt satt friskt i minnet til seminardagen! Etter ein del praktisk informasjon, presentasjon av casen "Per" og at Tormod hadde prata litt om etikk, var det berre til å setje i gong. Gruppene var delt inn på førehand, og alle klarte å få organisere seg greit. Me hadde fått utdelt eit ark med dei fire ulike casene som me skulle diskutere i gruppa. På kvar case skulle me finne ut: grunnlegjande problem, ta ein konsekvensetisk og pliktetisk analyse og konklusjon til slutt. Seminaret var lagt opp til at dei fire caseane skulle arbeidast med på dag 2, så fyste dagen gjaldt det å utarbeide 10 yrkesetiske bud for lærere. Dette var jammen meg vansklegare enn ka eg trudde! Det er mykje viktig ein skal ha med i desse buda, og me var livredde for å gløyme eit viktig punkt! Det værste var når me skulle arrangere dei 10 buda i rett rekkjefølge, alle var jo så viktige!
Til slutt blei vi einige om arrangeringa, sjølv om kanskje nokon av buda burde hatt arrangering på lik linje. Dagen fauk i frå oss, og me var allerie klar for å ta fatt på caseane på dag 2.

Torsdag dag 2:
I dag var det diskusjon og utarbeiding med caseane som stod på programmet. Case 1 og 2 gjekk fort, der var gruppa ganske einige om kva som var plikt og kva som blei konsekvens. Dei caseane som blei brukt mest tid på, var case 3 og 4. Her blei det til og med diskusjon på kva det grunnlegjande problemet var! Medan nokon meinte at problemet i case 3 var at Linda`s foreldre mangla sosiale intelligens, meinte kanskje andre at det var kommunikasjonen mellom Linda og foreldra som var det grunnleggjande problemet. Det var kjekt at gruppene blei blanda på tvers av klassane. Dette tror eg opna for meir diskusjon innad i gruppa. Me blei i alle fall einige om alt til slutt, og følte oss klar for presentasjonsdagen.

Fredag dag 3:
Ingen av oss visste heilt korleis me skulle leggje fram "svaret" på caseane våre fram til resten av klassen. Men eg trur samtlege av oss pusta letta ut då me skjøna organiseringa! Birgit hadde laga eit diskusjonsbord, der alle var likestilte. Dette gjorde at eg berre senka skuldrene, for no var det jo ingenting å grua seg for lengre! Fantastisk god idè Birgit!
Alle gruppene fekk trekja kvar sin lapp, på den lappen stod det kva slags case ein skulle leggje fram, eller om ein skulle leggje fram dei 10 yrkesetiske buda som gruppa hadde utarbeida. Mi gruppe trakk case 3, noko som passa veldig bra i og med at dette var ein av dei caseane som gruppa hadde diskutert mest. Det var interessant å få høyre dei andre gruppene sine meiningar og tolkningar på dei ulike caseane, og ikkje minst på den case 3 som mi gruppe la fram. Det blei i alt ein veldig godt diskusjonsdag, med mykje nyttig informasjon om kva som var lov, kva ein burde gjere, og kva ein absolutt ikkje skulle gjere i diverse ulike situasjonar!
Birgit var ein veldig god ordstyrar, som holdt orden på kven sin tur det var til å snakka. Dette gjorde at me fekk ein ryddig og informasjonsrik diskusjonsdag.

Eg drog god nytte av dette seminaret, og vonar det er ein slik arbeidsmåte som dykk lærare kunne tenkje dykk å ta i bruk fleire gonger i løpet av dette studiet.

Her er dei 10 yrkesetiske boda som gruppa vår utarbeida:

1. Ein lærar skal væra ein god rollefigur.
2. Ein lærar skal oppretthalda teieplikta overfor elevane og kollegaene.
3. Ein lærar bruker ikkje fysiske eller psykiske trusler mot elevane.
4. Ein lærar skal visa respekt og være fordomsfri for elevar, føresatte og kollegaer.
5. Ein lærar må tilpassa språket etter elvanes nivå og ikkje bruka upassande ord ved kommunikasjon med elevane.
6. Ein lærar skal væra psykisk stabil.
7. Ein lærar skal ha eit balansert forhold etter elevanes behov.
8. Ein lærar har tolmodighet og forståelse overfor elevane.
9. Som lærar er det viktig å ha ein god kjemi/tone med elevane, dei føresette og kollegaene.
10. Ein lærar bør ha ein variert undervisningsmetode for elevanes beste.

25.02 - 14.03.08 Praksisperiode 3

Siste praksisperiode for dette året er over, og eg sit igjen med mykje nyttig kunnskap og er blitt eit par erfaringar rikare.

Allereie fyste veka var det fult kjør. Undervisning som skulle planleggast, nytt stoff som skulle lesast og timar som skulle undervisast! Dette var mykje nytt på ein gong, og eg kan hugse at eg ikkje sov så godt om nettene dei fysste dagane av perioden.

Andre veka gjekk betre, eg var begynt å komma inn i ein godt rytme på det heile. Følte meg tryggare og meir sjølvsikker der er stod og hadde undervisning.

Siste veke var eg sjølvsagt komt inn i ei dagleg rutine. No følte eg meg trygg på det eg gjorde. Eg hadde undervisninga aleine, utan praksislærar og utan medstudentar. Kvifor måtte me tilbake på skulebenken igjen no?

Eg ser på det som positivt at eg følte at praksisperioda var altfor kort. Då eg endeleg følte at "no har eg taket på det!" då skulle me tilbake til Stord for å læra meir. Denne perioda var meir omfattande enn sist periode. Eg kan hugsa at me hadde det travelt då òg, men ikkje så travelt som me hadde det denne perioda. Me fekk eit djupare innblikk i korleis ein lærar jobbar med planlegging av timar, vekeplanar, lekseplanar, mål for veka og korleis dei jobbar saman i lærarteam. Bare det å setje opp ein lekseplan kunne være krevande i seg sjølv. Ein måtte jo leita seg gjennom all slags bøker for å finna ei passande lekse. Og det var ikkje nok med at me skulle finna leksene til elevane, me skulle helst ha gjort dei på førehand, slik at me viste kva løysinga var, før elevane. Dette var ein stor jobb, men med mykje gøy!

Det var også interessant å få prøva ut ulike måtar å undervisa på. Det var ikkje vanskeleg å sjå på elevane om dei likte undervisningsmetoden eller ikkje. Dei var vertfall ganske flike til å uttrykje seg om det var ein måte som dei ikkje likte! Dei var heller lite flinke av å skryta av oss...noko som ikkje var heilt uforventa...

I slutten av dagen hadde praksislærar alltid ein oppsummering av korleis det hadde gått i timane våre. Dersom det var eg som hadde hatt ein norsktime, tok ho opp kva som var bra og kva som eg kunne ha gjort annleis. Dette gjorde ho mens heile gruppa var samla, slik at alle kunne dra seg nytte av dei tilbakemeldingane eg fekk. Dette syns eg var ein god måte å gjere det på, for me er jo der for å læra alle saman, ikkje sant?

Nokon av dei viktigaste tinga me skulle ha i bakhovudet under ei planlegging av ei økt, var motivering, organisering og læringsutbytte. Dette blei eg ganske merksamd på for kvar økt eg skulle planlegge.

Eg starta til dømes ein naturfagtime med eit heilt mørkt klasserom, men med levande lys framme på kateteret. Denne timen skulle me ha om elektrisitet. Eg prata med elevane om elektrisitet før og no, og at dei ikkje hadde nokon anna form for støm før i tida, derfor nytta dei seg av levande lys.

Det blei også positive reaksjonar frå klassen då eg i ein norsktime samla alle i ein ring på golvet og sa at me skulle mime sj-lyd ord. Dei hadde jo ikkje trudd at norksfaget kunne væra kjekt!

Personleg mål for praksisperioden: Eg vil ha fokus på å gjere timane mine meir motiverande og spanande for elevane. Eg skal alltid møte opp godt forberedt til kvar time. Eg vil tru at ein motiverande time vil auka engasjemanget hos elevane, slik at dei kan få meir utbytte av det som eg vil læra dei.

Dette var mitt personleg mål for praksisperioden. Og eg følte at eg klarte å hald det fokuset oppe heile tida. Eg fekk mykje skryt frå praksislærar for god motivasjon for elevane i mine timar, det blei eg litt stolt over, for det er ikkje så lett å få 21 elevar til synast at den same tingen er like spanande!

Til slutt vil eg gi litt skryt til vår praksislærar. Ho har vært ein god støttespelar gjennom heile perioden. Eg har fått gode konkrete tilbakemeldingar på alt eg har gjort, noko som har fått meg til å føla meg tryggare på ein del områder. Vonar me får ein lika god praksislærar til neste år?

11.02.08 Ynskjeøkt - Spesialundervisning

Det var oss studentar som valte temaet for timen i dag. Og det var stort fleirtal om at me ville få eit djupare innblikk i spesialudervisning i skulen. Dette er eit tema som me heilt sikket vil møta på i den kommande lærarkvardagen. Enten du har erfaring eller ikkje, vil ein nok tideleg nok få komme bort i denne forma for undervisning.

Det er lagt meir og meir vekt på spesialundervisning i skulen no til dags. Eg hugsar tilbake på mi tid på barneskulen, då lærarane nesten ikkje praktiserte det i heile tatt. Eg kan hugse ein i klassen som fekk litt enklare matteoppgåver enn oss andre, men det var ikkje noko meir enn det.

Då me var i praksis på Skåredalen, var det to elevar i min klasse som fekk spesialundervisning. Den eine dagen fekk eg prøva meg i ein slik spesialundervisningstime med ein elev med konsentrasjonsvanskar. Dette var meir krevande enn ka eg hadde trudd! Me skulle gjere matematikkoppgåver, men han var interessert i noko heilt anna. Då var det mi oppgåve å få styrt han litt meir over på matematikken,og lengre vekk frå snakket om hund. Men dette kan du tru at ikkje var lett! For kvar gong han hadde løyst ei oppgåve, trudde han det var greit at han starta pratinga om andre ting igjen. Denne timen var utroleg lærerik for meg, det fekk meg til og med inn på tankane om å ta spesialpedagogikk som det 5. året i lærarutdanninga.

Eg blei interessert og gjekk og snakka med ein lærar som jobbar på ein skule i Haugesund, om spesialpedagogikk. "Nei, du må ikkje finna på å ta spesialpedagogikk som det 5. året. Du vil bli sette til kun slike elevar når du kjem ut i arbeidslivet!" Det var beskjeden eg fekk av denne læraren...
Eg blei litt skremd, og lurar på "er det verkeleg slik?"

For det om eg vil ta faget spesialpedagogikk, treng eg vel ikkje berre jobbe med elevar med ulike problemområder? Får eg vil jo også undervisa i ein klasse...

Det er trygt å veta at ein ikkje står aleine på eit slik felt. Det er viktig å ha gode støtteapparat rundt seg, som ein kan henvenda seg til i situasjonar der ein er usikker og treng råd. PPT er ein slik samarbeidspartnar. Alle er jo interessert i kva som er for elevens beste.

Eit nytt ord som eg lærte i løpet av desse timane var ordet "diskalkuli". Dette ordet brukar me på elevar som slit med vanskar i matematikken. Medan ordet "dysleksi" var eg kjent med frå før. (Lese og skrivevanskar) Som lærar har ein eit stort ansvar når det gjeld elevane. Ein må observera om ein kan finne symptoma til til dømes lese og skrivevanskar. Dette kan vere krevande dersom ein ikkje heilt veit kva ein ska sjå etter. Det er bare ein liten grunn til at alle lærare no til dags, burde ha brei kunnskap innforbi spesialpedagogikken.

No blir det mykje snakk om elevar med spesielle behov. Men kva med dei elevane som ikkje treng spesialundervisning? Me skal ikkje gløyme desse. Det er viktig å halde oppe motivasjonen til dei elevane som ikkje får reisa på bondegård kvar fredag eller får sitta så mykje med PC`en på datarommet. I praksis fekk eg eit inntrykk av at dei fleste elevane uten spesielle behov, forstod kvifor dei elevane med spesialundervisning hadde eiget opplegg.

Eg fekk mykje ut av denn økta, ikkje berre lærte eg nokon nye, nyttige begrep, men blei også eit hakk sikrare på at det er dette feltet som eg vil gå vidare med i mi lærarutdanning.

04.02.08 Sjølvbilete og attribusjonsteori

Nesten flaut å seie det, men eg var forsatt i Thailand då me hadde om dette temaet! Kunne nesten høyrast ut så eg hadde vært der i eit halvt år, dersom du les på bloggane...men eg va der altså berre 17 dagar.. Det var ein del nytt stoff å lesa på når eg kom heim att kan ein sei!

Då eg skulle setje meg ned å lese teorien, Imsen kap.16 og 17, fekk eg litt problemer. Her sto det veldig mykje som var nytt for meg, og eg synes det var vanskeleg å setje seg inn i mykje av det eg las.

"Skulen skal ha omsorg for heile eleven", syns eg var eit godt omgrep. Ein tenkjer kanskje ikkje over at skulen faktisk har mange viktige oppgåver når det gjeld elevane. Dei skal utvikla eleven som person, både i kunnskap, moralsk, når det gjeld følelsar, skapande og sosialt. Skulen skal også utvikla elevanes etiske, sosiale og kulturelle kompetanse. Dette høyrtes ut som eit stort ansvar!

Er skulen med på å utvikle oppfatninga av sjølvet?
Etter kvart som eg les vidare i kapittelet, tror eg svaret er ja. George Herbert Mead meiner i sin teori at det er andres reaksjonar på oss sjølv som me observerar. Denne prosessen kan me kalla for speilingsteori. Læraren er med på å påverke elevanes sjølvoppfatning både positiv og negativt. Til døme, lærarar som forskjellsbehandlar elevar som dei oppfattar som sterke eller svake. Dette trur eg er ein viktig ting å hugse på når ein skal ut i arbeidslivet, korleis forskjellsbehandling kan verke inn på sjølvoppfatningen til elevar. Ein må vere litt forsiktig slik at ikkje det blir eit negativt utslag.
Ein annan ting som kan verke inn på sjølvoppfatniga kan vere karakterer og vurdering frå lærar. Dette betyr mykje for elevane, då det har konsekvensar for framtida. Her er det prestasjon i dei ullika faga som spelar inn.

Ein teori som eg synes var interessant å lesa om var Erik Homburger Erikson sin teori om utvikling av personlegdom. Det var ei veldig god skisse av den psykososiale utviklingsprosessa i Imsen boka på side 435. Her kunne ein lese om menneskets åtte aldrar, noko som vekka min oppmerksemd. Eg følte at eg kjente meg igjen i mange av tilfella, kanskje hugsar eg best den pubertetsfasen og identitetdanning. I denne perioda av livet er det mykje nytt som skjer, og ikkje minst mykje nytt som skal prøvast. Det er ein, for mange, vanskeleg periode i livet med både identitet og rolleforvirring. Sjølv om eg ikkje har vært gjennom alle periodane i den psykososiale prosessa endå, vil eg tru at Erikson har fått med mykje viktig stoff om livet i sin teori, og at mange kan kjenne seg igjen i denne teoria om personlegdom.

Attribusjonsteori
Her blei eg nesten skremt av bare ordet, attribusjonsteori. Eit langt og vanskeleg ord, men heldigvis en kort og grei forklaring på i Imsen boka på side 452.
"Om to personer er vitne til den samme hendelsen, eller om de utfører den samme handlingen, er det ikke sikkert at de ville forklare forløp eller utfall på samme måte. Det er et generelt fenomen at vi tolker omgivelsene våre. Det er nødvendig for at tingene skal få mening. Alt som skjer med oss og rundt oss, alt vi ser og hører, blir omhyggelig filtrert og puttet inn i vår egen forståelsesverden hvor tingene blir tillagt mening." (Imsen 2005)
Undervegs i kapittelet var det veldig mange gode døme på ulike situasjonar innforbi dette temaet. Dette hjalp meg godt på veg! Det er ingenting som er verre enn å lesa seg gjennom eit stoff så ein ikkje forstår.

Motivasjonsteori veke 5

Eg skal berre ærlig innrømma at eg forsatt var i Thailand (noko som kan være ein motivasjon i seg sjølv) då Åshild hadde om emne motivasjon.

MEN det betyr ikkje at eg ikkje har lest eller ikkje gjort meg nokon tankar om emne, for det HAR eg gjort!

I og med at eg gjekk på kroppsøving i fjor, var ikkje dette temaet så heilt ukjendt for meg. Me fekk høyre heile tida at det var viktig å lage eit opplegg som var motiverane for elevane, noko som skulle vekke elevanes interesse. Men me fant fort ut at kanskje ikkje dette var så lett. Noko som kanskje eg synes var kjempe gøy å halde på med i gymsalen, var heilt gørr keisamt for nokon av elevane, og ikkje minst barnsleg! Den reaksjonen hadde eg kanskje ikkje venta meg, og det fekk meg etter kvart til å tenkje på kor forskjellig syn me kan ha på motivasjon.

Det er stor forskjell på indre og ytre motivasjon. Og eg vil tru at det er ofte den ytre motivasjonen som trer til i skulesamenhengen. Ein får gode karakterer eller anerkjensle frå lærar dersom ein gjer det bra på ein prøve eller på ei oppgåve. Månge elevar gjer skulearbeidet fordi dei må, og ikkje fordi dei syns det er kjekt eller meiningsfult. Karekterene og tilbakemeldingane som elev får frå lærar, blir då deira "belønning" for godt arbeid. Men kva med dei som ikkje får så gode tilbakemeldingar eller karakterar? Vil det bli ein belønning for dei på same måte?

Det finst ulike måtar å forstå motivasjon på. Den eine måten som eg har nemt over, er Behavioristisk perspektiv (belønning og straff). Til det eg har erfart til nå, gjennom praksis, kan eg vel sei at det er denne måten å forstå motivasjon på som står sterkast i skulen. Kan eg ha rett då?

Dei andre perspektiva er kognitivt perspektiv og humanistisk perspektiv. Eg synes det var lærerikt å lesa om dei ulike perspektiva, og dei sto veldig godt forklart i Imsen boka på s.379. Spesielt viktig syns eg måten de kognitive teoriene legg vekt på korleis tankane våre er med på å forme motivasjonen. Det at elevene holder på med det fordi dei synes det er spanande og finner ein meining i det dei gjer, synes eg er spesielt viktig for motivasjonen. "Det å søke nye utfordringer og å mestre de oppgavene en har satt seg, er en del av menneskets natur." (Imsen, 2005)

Då eg var i praksis på Skåredalen, hadde eg fokus på motivasjon heile tida då eg skulle planleggje nye timar. For meg var det ikkje berre viktig at alle elevane skulle følgje med i timen eller gjere alle oppgåvene, men eg ville at dei skulle ha ein følelse av at "dette var gøy!",og at dei satt igjen med den følelsen at dei fant ei meining med kvifor me skulle læra detta. Det var også viktig for meg å få alle interessert i det me skulle halde på med. Noko som til tider kunne væra ein stor utfordring. På bilete: Ut på tur i naturfagen!

Det er nok ikkje berre elevar som til tider slit med motivasjonen, eg kan ærleg innrømma at eg har mine periodar eg òg. Eg vil nok væra meir bevisst på dette etter at eg har blitt lærar, kor viktig motivasjonen er for elevane og ikkje minst for meg sjølv!

Samansatt tekst

I medan klasse A1 gjekk på skulen kvar dag i det sure vestlandsvinterværet, låg eg på ei tropisk øy i Thailand og nøyt late dagar. Noko som skulle straffa seg hardt etter at eg kom heim...

Ettersom alle hadde laga den samansatte teksten i lag med nokon, måtte eg gjere denne oppgåva aleine. Eg grua meg fælt til å ta fatt på dette, sidan eg føler meg litt utrygg på det området. Men i veka før praksis satte eg av ein heil dag for å setje meg inn i korleis eg skulle gjere det. Dette resulterte i at eg ikkje berre laga ein samansatt tekst, men eg laga 3 stk på ei veke! Men berre ein av dei samansatte tekstane var fagrelatert kan eg sei. Det var så utroleg gøy å redigere, setje inn lyd, bilete og tekst! Eg storkoste meg mens eg holdt på med denne oppgåva, og var utroleg stolt over at eg ikkje trengte hjelp ein gong!

Nå lurar dykk kanskje på kva bok eg reklamerte om i min samansatt tekst?

Karius og Baktus av Torbjørn Egner.

Dette var ei spanande bok å arbeide med. Som liten likte eg Karius og Baktus veldig godt, det er spanande bilder i boka som gjer at du greier å leve deg inn i historia etter kvart som du les ho. Alle bildene i den samansatte teksta har eg tatt sjølv med eige kamera. Tekst etter kvar bilete har eg skreve sjølv, og lyden kjem frå ein samle CD med Torbjørn Egner sine eventyr på. Eg hadde også laga ein animasjon av Karius og Baktus som skrik etter loff, eg håpar berre folk ser kva det skal likne på! Til slutt har eg rulletekst. Med Helge Toft sin "Haugesund Sove" som bakgrunnssong.

Eg har fått løyve av Helge Toft til å bruka songen hans i den samensatte teksta mi. Men eg manglar forsatt svar frå Bjørn Egner for bruk av bilete og lyd frå CD. Håpar at det snart kjem eit svar!